2 voor de prijs van 1

Deze keer een korte update van t onderzoek. Tja, dat hoort er nou eenmaal bij;) Het gaat goed, het is leuk en druk. Dat zegt natuurlijk nog niks;) Voor degene die alleen de leuke verhalen willen lezen, adviseer ik om deze alinea verder te skippen en te beginnen bij de volgende alinea. Voor de rest van de wel geïnteresseerden een kort verslagje van de afgelopen week. De 4 trainers zijn nog een dag terug gekomen om een ander soort bracelet te maken, een moeilijkere soort. Verder zijn we bezig geweest met data analyseren, grafieken maken, labelen, subquestions uit schrijven etcetera. Leuke computer-dagen waar je soms een beetje kriegelig van wordt. Maar gelukkig worden zulke dagen afgewisseld met andere bezigheden die ook moeten gebeuren. Bijvoorbeeld naamkaartjes maken, brochure maken, foto's maken en op de pc zetten etc.

Hier dus het begin van ons weekend avonturen. Een paar weekenden geleden zijn we naar Semonkong geweest, met de toen nog 5 Nlse meiden: Lina, Sytske, Else, Wieke en ik. Ik heb nog geen mogelijkheid gehad om daar wat over te schrijven, dus vandaar dat ik in deze blog verslag zal doen van 2 weekenden. In zo'n weekendje weg maken we zoveel mee, dat ik dat lang niet allemaal kan opschrijven, want de blog wordt dan ellenlang:p

Anyway, naar Semonkong gingen we op de laatste vrijdag van de maand: payday in lesotho. Dan is het dus niet handig om een weekendje weg te gaan, want het was echt super druk! Iedereen heeft z'n salaris gekregen, lange rijen voor de ATM's(pin-automaat) en lange rijen bij de bus. We kwamen aan op t busstation en we sloten achteraan, aan de lange rij van mensen die allemaal met de bus mee wilden. We kwamen aan om 8u sochtends en we reden 5 uur later, om 12u weg! 5 uur in de brandende zon, daar wordt je niet heel blij van, zeker niet als iedereen je aan zit te staren(6 mannen op een rij, een half uur lang bijv). Eindelijk in de bus hadden we het geluk om te kunnen zitten! Het is een aardig oude en grote bus met plek voor 75 man. Maar hier is een bus of een taxi nooit vol, er kan altijd wel iemand erbij. En dat hebben we geweten ook! Ik schat dat er nog minstens 50 man in het gang pad stond gepropt, lekker knus tegen elkaar aan. Else had t ‘geluk' om nog een kind op schoot te krijgen voor 5 uur lang, want er was geen plek meer voor dat kind om te staan.

De eerste 10 km was nog een asfalt weg, maar zodra we een kleiner weggetje ingingen, richting de bergen hield t asfalt op en reden we 4 uur lang op een onverharde weg, met gaten, kuilen en stenen. Aan de ene kant rotswand, de andere kant ravijn. Ik heb soms mn adem ingehouden, zo eng was t onderweg. Echt respect voor de chauffeur die reed! Hij racete naar beneden en knalde door kuilen en rivieren. Zelfs hadden we nog hagel onderweg en hebben we sneeuw gezien! T was me echt het tochtje wel.

Eindelijk in Semonkong bleken we in een klein paradijs beland te zijn. Maar wel een paradijs in de middeleeuwen: Alles gaat per paard, iedereen heeft er minstens 1. Ook ezels zijn favoriet als vracht vervoer. Overal en altijd is het markt met kleedjes en kraampjes langs de weg. De mensen zijn gehuld in Basotho dekens waar de mannen een soort bivakmuts bij dragen en gummilaarzen. Dat zijn dan de herdboys en met een stok en fluit hoeden ze het vee. De vrouwen lopen ook in dekens en de kids op blote voeten. Wat een bekijks hadden wij daar! Onze dorm was in een Basotho hut en we hebben die nacht heeeeerlijk geslapen, wat waren wij moe!

De volgende dag gingen we op zoek naar de waterval, waar Semonkong bekend om staat. We splitsten de groep op in 2 groepen, want de ene groep wilde per paard naar de waterval en met een gids naar beneden, en ik kon na mijn paardrij avontuur in Malealea niet paardrijden, dus ging ik met Sytske zonder gids hikend naar de waterval. Onderweg door velden, modderige paadjes, door dorpjes met Basotho hutjes. Veel bekijks (zoals altijd) en kinderen die vroegen om eten of geld. Die kom je echt overal tegen.
De waterval was verstopt achter rotswanden en we moesten er zowat omheen lopen. Stap voor stap zagen we steeds meer van de waterval, totdat we er tegenover stonden. De waterval was echt groot en amazing! Zeker met het landschap erbij. Het begint als een beekje in een glooiend, rustig groen heuvelachtig gebied. Zodra het water van het beekje naar beneden stort zie je een grof, rotsachtig ravijn, waar het water met grote kracht naar beneden stort! Echt mooi om te zien! Dat vonden we dan ook een mooie plek om in t zonnetje te genieten van onze lunch met uitzicht!

Terug in onze hut, waren we op, dus hebben we lekker uitgerust en op de anderen gewacht. Toen het eindelijk etenstijd was(jaja, na zo'n tocht hadden we reuze honger!) gingen we naar t restaurant van de lodge om te genieten van t heerlijke eten. Na t eten, aansluitend een toetje aan de bar. Else en ik zagen namelijk Amarula staan en konden het niet laten om eindelijk dat heerlijke goedje weer is te proeven. Na ons bar (half)uurtje en het maken van een bijbehorende foute foto :p , gingen we weer naar onze dorm en doken moe en voldaan ons bed in. Niet wetend wat ons de volgende dag te wachten zou staan!

De terugweg was ook bijzonder;) Om 9 uur moesten we weg om onze bus te halen, er reden er weer maar twee. En deze keer was het echt een chaos. Gewoon niet grappig meer. De eerste bus reed weg en wij stonden halverwege de rij. Maar een andere bus kwam op het zelfde moment aan en stopte naast de andere bus. Dus heel de rij als een gek rennen naar de laatste bus. We wisten niet wat ons overkwam. Al die mannen, en een paar vrouwen die durfden, duwden zichzelf naar binnen! Er stonden zoveel mensen die meewilden in de bus dat er eigenlijk nog een bus nodig was. Maar ja, dit was toch echt de laatste bus die zou rijden vandaag! We begonnen um een beetje te knijpen en waren al bang dat we niet meer mee konden met de bus, want hij raakte al aardig vol. Door het gedrang besloot de chauffeur om een extra rij te maken voor de vrouwen om een kaartje te kopen. Dus 2 rijen, wij splitsten ons op om onze kansen te spreiden om toch naar binnen te komen, maar veel mensen drongen voor dus het schoot voor geen meter op. Maar gebed doet wonderen;) een kwartier later wees de chauffeur eerst Lina en mij aan en wenkte ons om te komen, vervolgens de andere 3 meiden. Alle blanken verzamelen!! En toen gebeurde het wonder. We mochten gewoon naar binnen! We voelden ons eerst wel een beetje voordringers, maar toch we waren wel binnen en konden wel gewoon naar huis! We zaten niet vast midden in de bergen, in de middle of nowhere!

Ook al moesten we staan, ook al hingen we bijna kotstend uit het raam, want die busschauffeur kon echt niet rijden - wist maar al te goed waar z'n rem zat bij het afdalen - waren we blij dat we erin zaten, en om 3 uur weer in ons huisje konden binnenstappen waar een Amerikaans meisje op ons wachtte, genaamd Leah. Zij is de nieuwe vrijwilliger bij de pre-school van Beautiful Gate. Over en uit met ons NLse huis, waar we in onze vrije tijd lekker en vertrouwd Nederlands konden praten. Het is even wennen...

Oke en dan afgelopen weekend. Tja, we zien wel heel veel van dit mooie land in de weekenden! Deze keer stond de Mohale Dam op de planning. Zaterdagochtend vroeg werden we naar de busstation gebracht en konden we deze keer, zonder 5 uur te wachten, gewoon naar binnen met genoeg zitplekken voor ons allemaal. Tja, elke keer lijkt het erop alsof er meer mensen mee gaan! Deze keer met 8 personen! 7 meiden (6 NL+1 US) met 1 jongen. Dapper, vind je niet;) Het is een jongen die hier net vorige week is aangekomen als vrijwilliger voor 9 maanden. Hij gaat 1 van de medewerkers vervangen en neemt de HR-manager taak op zich. Hij komt ook uit de USA. Angela was ook mee, zij is een Nlse au-pair bij een Nl-se fam hier in Maseru. Dolle boel met z'n allen! Wat er in 24 uur kan gebeuren is echt unbelieveble. Je zou er zo een film van kunnen maken, over ons weekendje weg.

Met een zelfde soort bus als naar Semonkong gingen we op weg naar Mohale dam. Deze keer verbaasde ik me over het feit dat de hele weg naar Mohale dam geasfalteerd was! We hadden geluk! Ja ja, je gaat hier de asfalt wegen echt waarderen!;) Na een paar uur in de bus zagen we ineens water, dus wij dachten: we zijn er bijna! Wij langs alle mensen die in het gangpad op elkaar stonden geplakt, met alle ogen op ons gericht(tja wanneer ook niet), naar voren. De bus stopte, wij eruit. We zagen geen water meer, alleen een groot bord met Mohale dam naar links. De bus reed door en wij stonden daar een beetje lost. We hadden verwacht dat we valkbij de dam zouden worden gedropt, maar niks is minder waar. Vol goede moed liepen we berg op, berg af in de richting van de dam. Steeds hopend dat we boven aan de berg de dam zouden zien... Helaas was dat ook niet waar. Onderweg hielden sommige het voorgezien. Anderen gingen verder. Op een gegeven moment kwamen we langs een café waar 2 mannen ons aanspraken. 1 daarvan kon goed Engels en zei dat de dam achter de berg was en dan de weg links. Dat klonk goed, dus wij verder. Op de berg konden we het water zien en hebben we een zelfde soort foto geschoten als dat we in het blaadje over Lesotho hebben gezien. 3 mensen hadden de dam van verre afstand gezien, waren tevreden en hadden geen puf meer om verder te gaan. De laatste 3: Lina, Wieke en ik, wilden hoe dan ook verder. Lina en Wieke wilden graag in de dam zwemmen en dat hebben ze gedaan ook! Ik heb heerlijk in t water gestaan en foto's gemaakt van de spartellende meiden;) De weg terug omhoog was zwaar, heel zwaar. Geen paadjes, geen gelijke grond, gewoon door de ruwe natuur, stijl omhoog. Onderweg kregen we steeds meer kids achter ons aan uit een hoger gelegen dorpje. Onderweg ging de Teva van Lina kapot, dus is ze blote voeten doorgeklommen naar boven!

Eenmaal boven aangekomen konden we eindelijk afdalend naar beneden, de anderen tegemoet. Die zaten daar lui aan de kant van de weg te eten. Ze hadden al soort van vervoer geregeld, alleen veranderden de plannen een paar keer. Uiteindelijk werden we voor 37 rand per persoon(€3,70), in een bakkie (3 mensen voorin, 9 achterin,) via het 'tankstation', naar Marakabe gebracht, waar we de nacht zouden doorbrengen. 3 mannen van het café wilden graag mee om te zorgen dat we veilig aan zouden komen. Maar eigenlijk was het ook gewoon om een blanke vrouw te scoren. Eerst was Wieke het slachtoffer van 1 van de mannen. Hij wilde heel graag met haar trouwen en hield lang vol. Hij was aardig desperados, want volgens traditie moet een man voor z'n 24e getrouwd zijn en hij werd in september 24! Toen Wieke hem uiteindelijk had weten af te wimpelen, was Sytske het volgende slachtoffer. Ook Leah werd zo uitgehuwelijkt, door 1 van de andere mannen (‘I like that one'). Na heel veel gelachen te hebben, en heen en weer geslingerd te zijn door de bergweggetjes, kwamen we aan bij de lodge. Als eten hadden we pasta meuk gemaakt en daarna gingen we nog wat drinken in het restaurant. Ik was zo moe dat ik om 20u naar bed ben gegaan. Paar uur later werd ik door Wieke gewekt want de kok had aangeboden om ons de volgende ochtend tussen 6.30 en 7 mee te nemen in z'n dichte bakkie naar Maseru. Hij moest daar toch spullen droppen. Dat hebben we geweten ook! De spullen namen al een 5e van de ruimte in en we moesten alle 8 + bagage er nog bij. Iedereen met opgetrokken knieën, pasten we er net in. Wagenziek in de auto, pijn in knieën en kont kwamen we 2 uur later aan in Maseru. Oftewel 24 uur later waren we thuis! We waren op en hongerig! 's Middags allemaal ff geslapen en toen afkoelen in t zwembad! Heerlijk! Echt weer een avontuurlijk weekendje met een heerlijk relaxed einde!

Reacties

Reacties

margo

hey eline,

wat een leuke avonturen maak je mee. vind het leuk om ze allemaal te lezen!

zo te lezen geniet je vol op. vooral blijven doen he!!

liefs margo

Geeske

Hey Eline,
Nou je weekenden zijn in ieder geval niet saai ;-)
Veel succes verder met het uitwerken van de enquetes en ik spreek je binnenkort wel weer eens.

Liefs,
Geeske

Arriënne

Very Nice!! :D :D

En ja als nederlander, mag je gewoon af en toe daar wel van profiteren :P... hahah beetje voordringen voor een bus.... Niet voor te stellen, hier in dat Edese land waar om de 10 minuten een bus gaat met een paar mensen. Blijf genieten :D die weekenden klinken wel erg goed.. (buitenom dat reizen, man wat een avontuur! hahz)

Liefs, xie!

Gerdien

Wow, avonturier!

Wat een verhalen zeg; ik verbaas me! Dit zal je nooit vergeten?! Geniet ervan.

Overigens lees ik veel overeenkomsten in jouw en andere in Afrika verblijvende blogs...: blanke vrouwen 'regelen' (maar ook heel afgunstige-jaloerse blikken werpen naar blanke mannen met een blanke vrouw...!)

Succes verder.

Een lente achtige groet vanuit een zonnig en warmer Wageningen, waar gisteren de nieuwjaarsduik is gehouden...

Loes

Ey Eline!

Wat een avonturen! Leuke foto's ook weer! Prachtig land zeg, en mooie kindjes :P
Even genieten naast het harde werken... dit weekend nog plannen ?;)
Liefs uit een bijna 18 graden warme nederland :D

Suzanne

Wow je maakt wat mee! En ja reizen in Afrika gaat niet altijd vanzelf :) Mooie foto van die paarden, ze halen herinneringen op, ik vond het niet fantastisch...
Hier is het lente weer ook begonnen, dus we genieten lekker van het zonnetje! Succes nog met alles!

Liefs, Suzan

Sifra

Hey Eline!

Heerlijk om je verhalen te lezen! Zo te horen put je jezelf in het weekend helemaal uit, om vervolgens op je stage bij te komen. Tactisch! ;-)
Semonkong... *dreaming*, daar ga ik dus echt nog een keer heen. Ben er helemaal niet geweest, omdat het te ver was, maar een (evt) volgende keer weet ik het te vinden.
Dus je hebt kennisgemaakt met de huwelijksaanzoeken. Lekker he? Ik kreeg hier de tip als ik op stage ga om altijd een ring om te doen. Dat houdt ze een beetje op afstand omdat ze denken dat je dan al getrouwd bent. Moet je er natuurlijk niet bij vertellen dat het een gewone ring is, haha.
Goed, meis, geniet nog lekker, maar dat doe je vast. Lente is hier weer lekker begonnen ja, krokussen all over the place. Je vertrok in de sneeuw en komt terug in het groen, let maar op!

Liefs Sief

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!