Time Flies....

Time flies...

Tja, de tijd gaat erg snel hier. We zijn er nu precies 2 maanden! Nog 4 weken werken hier en dan verlaten we alweer dit mooie land! We hebben al veel van t land gezien en er staat nauwelijks meer iets op ons ‘must see' lijstje.

Maar het is niet alleen ‘time flies, when you're having fun'. Want het mooie land heeft ook een keerzijde en daar worden we ook regelmatig mee geconfronteerd.

Bijvoorbeeld, je zit in een meeting om te praten over het salaris van de trainers en er wordt besloten om ze elk het ‘eerlijke' bedrag van 90 euro in de maand te geven. Want ‘t moet wel eerlijk blijven tegenover de andere medewerkers, ze mogen niet meer verdienen'. Of je leest een proposel door voor een aanvraag voor budget voor een funder, je leest de begroting en leest dat de manager 300 euro in de maand krijgt... Daar kan je in Nederland nauwelijks de huur van betalen!

Ook worden we dagelijks geconfronteerd met de armoede hier. Je hoeft maar uit je raam te kijken en je ziet kleine hutjes met kinderen op blote voeten met gaten in de kleren. Elke maandag als we boodschappen gaan doen, komen we altijd langs een groepje straatkinderen. Ze zien ons met grote boodschappen tassen lopen en vragen natuurlijk om geld. Het voelt dan echt rot om nee te zeggen. Nu geven we gewoon een brood, wat beter is dan geld, want zelfs 12 jarige jongetjes die geen cent te makken hebben, gaan met hun moeilijk bij elkaar gesprokkelde maluti naar de prostituees....

2 weken geleden was er weer een begrafenis van een babytje... De 5e binnen 3 maanden! Katleho (betekent succes) was 7 maanden oud. Een tijdje geleden kreeg hij een verkoudheid die maar niet overging. Dit werd erger met koorts en resulteerde in een longontsteking. Hij werd (te laat) naar het ziekenhuis gebracht, maar de zorg die ze daar in t ziekenhuis boden was blijkbaar niet voldoende. Na 2 dagen overleed hij ‘s nachts. Hij stierf. Einde van een heel kort leven.
Een simpele verkoudheid die een longontsteking wordt kan hier niet zodanig behandeld worden dat hij gered had kunnen worden. Ongelofelijk, what a waste of life!

Vorige week donderdag werd hij begraven. Wij als staff van Beautiful Gate, begroeven deze baby naast de andere grafjes. Alleen staff aanwezig, geen familie, geen kennissen of wat dan ook... Nadat verschillende mensen wat hadden gezegd en ze verschillende Sesoetho liederen hadden gezongen, was het tijd om Katleho te egraven. De vrouwen legden om de beurt een roos op het kistje, de mannen deden het zand eroverheen.
Katleho was er net, en gaat nu al weer weg. Zo'n kort leven is echt onbegrijpelijk. Al helemaal als je hoort dat hij is overleden aan een ‘simpele' longontsteking. En dat zegt al heel veel over de toestand van het staatsziekenhuis hier dat ze er ook niets mee konden... De troost die we hebben is dat Katleho nu in de Hemel is bij God, gezond en wel.

Afgelopen weekend bleven we een weekendje hier en zaterdag liepen we, na een hele mooie hike, terug naar huis. Onderweg kwamen we een man tegen die met ons mee liep en een praatje maakte. Hij vertelde dat zijn vrouw vorig jaar was overleden en dat hij 6 dagen per week in de bouw werkte. En met deze baan probeerde hij zijn 7 kinderen te onderhouden. Wat niet lukt. Hij had gewoon niet genoeg geld om zijn jongste zoontje van 8 naar school te laten gaan. Stel je voor, 6 dagen in de week werken en het gewoon niet kunnen rooien! En dan denk je, ‘ja die kerel was dronken', maar het wrange is dat dit verhaal het verhaal van duizenden anderen is! Deze situaties komen hier zooo veel voor. . Het is geen opmerkelijk verhaal, in die zin dat hij niet de enige is met een soortgelijke situatie. Dat is gewoon de harde realiteit hier.

Verder hebben we afgelopen zondag, na de kerk, met Ntate Edward (1 van de medewerkers hier) de berg achter zijn huis beklommen. Wat een tocht! Steil naar boven, zonder echte paden, stenen groot en klein (slippery), rotsen en zelfs grotten en op de top bos en grasweide. Het zoontje Tsepo en z'n vriendje gingen ook met ons mee. Z'n vriendje nam op een gegeven moment de tas van Wieke over. Eerst dacht ze wat gaat hij er nou mee doen? Maar hij wilde het gewoon voor d'r dragen. Zie je het al voor je, een klein jongetje van 7 jaar met een grote eastpak tas op z'n rug;) Prachtig gezicht:p Over galant zijn gesproken! Daar kunnen jullie mannen nog heel wat van leren;) Het werkte blijkbaar wel aanstekelijk, want Tsepo nam het al gauw over. Dus om de beurt, hebben we de tas gedragen, met z'n vieren.

Het was echt een hele mooie hike! Hoe hoger je kwam, hoe mooier het uitzicht. Helemaal op de top hebben we genoten van het uitzicht en ook veel foto's gemaakt! Elke keer liepen we weer een stukje verder op de platte top met elke keer weer een ander uitzicht. Je hebt vanaf die berg uitzicht over de hele stad! En veel verder.... Het was ook heel raar om boven op een berg te zijn en te lopen midden in een dennenbos. Het rook heerlijk!:-) Dat maakte me wel even terug verlangen naar de Nederlandse Veluwe;) (Ik zag mezelf in een flits alweer fietsen door t bos en over de hei:-))

Soms als ik in de office werk, op de werkplek van de social worker (best place in the whole office;)) dan zie ik wel is een birth certificate liggen. Op heel veel plekken is dan ingevuld NA, of te wel niet bekend. Naam vader: niet bekend, naam moeder: niet bekend, geboorteplaats: niet bekend. Dan vraag ik me wel is af wat er dan met dat kind is gebeurd toen het geboren werd, onder welke omstandigheden en waar de vader en moeder zijn... Maar soms wil ik het niet eens weten waar alle kinderen vandaan komen, wat ze allemaal al hebben meegemaakt in hun korte leven. Soms zou ik me stiekem voor de realiteit van deze wereld willen afsluiten en alleen de leuke dingen zien en doen. Spelen met de kinderen hier, niet denkend aan dat ze waarschijnlijk HIV+ zijn of voordat ze op Beautiful Gate kwamen verwaarloosd achtergelaten zijn op de hoek van de straat of in een primitief ziekenhuis. Op onderzoek uit naar de mooie, ongerepte natuur dat dit land te bieden heeft.

Daarom is het soms ook goed om in de weekend even afstand te nemen (letterlijk en figuurlijk) van Beautiful Gate en de mensen die hier wonen en te genieten van de natuur, het uitzicht en de rust en alle andere zegeningen die God ons geeft. Ook te midden van alle ellende. Ook dan zegent God mensen, in wat voor een situatie ze zich ook in bevinden. Hij blijft een trouw God, voor iedereen.

‘De Vader die zich over ons ontfermt, de God die ons altijd troost en ons in al onze ellende moed geeft, zodat wij door de troost die wijzelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven'. (2 Cor 1: 3-4)

Reacties

Reacties

Louis Tolkamp

Wat geef je het goed weer wat er door je heen gaat met al die moeilijk te plaatsen situaties. Je hele wereld staat op zijn kop denk ik. Het is net of we zo met je mee lopen.

Sifra

Hey girl! Thanks for writing! Sjonge, om het maar even zo te zeggen: de wereld is toch wel een beetje complex ofzo! Wel goed dat je ondanks alles kan blijven genieten. Dat heb je wel nodig in deze situaties. En troost zoeken bij God. En dan als allerlaatste: blijven zoeken naar verbeteringen, want mensen kunnen individueel meestal niet veel doen, maar altijd wel wat ;-) Er zijn bijvoorbeeld :)

Liefs Sief

jurgen boontje

Boeiend, er lopen meerdere verhaallijnen door je terugblik-tekst zeg maar. Observeren is 1 invloed nemen is 2. Ik schat in dat je observatie + de hands-on ervaring je meer inzicht en gezag zal geven. Die bagage ga je later weer nodig hebben. Step by step.

Suzanne

Wat een verhalen weer, je maakt wat mee! Toffe foto's ook, wat een uitzicht! Dat doet me weer denken toen wij in Lesotho waren, echt bijzonder!
Geniet nog van de laatste 4 weken en wens je sterkte en Gods Zegen om alles een plek te kunnen geven!

Liefs, Suzan

Gerdien

He meid,

Goed om weer te lezen wat je meemaakt; het geeft iets weer denk ik van wat je doormaakt, en prachtig dat je met de bijbeltekst afsluit. Je mag de hoop die door Gods ontferming en troost hebt, (uit)delen! Ik bid (en vandaag speciaal, omdat je naam op de gebedslijst prijkt) je toe dat je de troost mag ervaren !

Liefs, Gerdien

Haske

Lieve Eline!

Wat een mooi open en kwetsbaar verhaal! Heel bijzonder om te lezen hoe je het daar ervaart en dat het niet alleen maar een vakantie is! Dealen met iets doe je door het van je af te schrijven dus You go girl!

Liefs,Haske

Kim

Hey Eline,

Tof weer wat van je te horen! Wel echt aangrijpende dingen die je schrijft. Tof je het ook zo met ons wil delen. Lijkt me helemaal niet altijd even makkelijk hoe hiermee om te gaan. Geweldig ook om te zien dat God je daarin tot steun is en ook voor de mensen daar.

God is groot!

Tot snel!

Liefs Kim

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!