Na twee weken met m'n arm in t gips, met de missie om zoveel mogelijk zelf te doen, heb ik een bijpassende nickname gekregen: Left-handed-wonder. Ter illustratie een lijstje met dingen die ik nu zelf kan:

• - Brood smeren
• - Jampot open krijgen
• - Knoflook persen
• - Naar de wc gaan
• - Broek(knoop) dichtmaken
• - Shirt aantrekken
• - Was opvouwen
• - Opstaan zonder handen/armen te gebruiken (op 3 verschillende manieren;))
• - Typen en schrijven met links
• - Tandenpoetsen
• - Drinken inschenken
• - Gas aansteken
• - Mitella omdoen
• - Thee maken
• - Opruimen (met gebruik van linkerhand en voeten)

Nou ja, je merkt wel dat ik van ongeveer niks, naar heel veel zelf kan. Mede mogelijk gemaakt door een portie creativiteit, vindingrijkheid en eigenwijsheid;) Wat niet lukt is schoonmaken(ow wat baal ik daar van:p), haren wassen, fietsen, surfen, berg beklimmen, koken. Hier laat ik het maar bij want t lijstje wat ik kan doen moet ten alle tijden langer blijven:) (Always look at the bright side of life..;))

Na 10 dagen het gevoel te hebben gehad dat ik de hele dag kon slapen, als een zombie rondliep en voor 20u in bed lag, door de narcose, hebben we afgelopen week baaie hard gewerkt! Tja de tijd dringt(aaaa nog maar 1 week in Lesotho!!) en t report komt af!!:D Jaja, gebroken arm of niet, werken doen we wel. Liggend of zittend, laptop op schoot en typen maar!

Afgelopen week is Barbs, 1 v/d Amerikaanse die een paar weken geleden hier was, teruggekomen met heel veel stof om voor de Worldcup voetbalsjaals te maken. Design a la Barbs, met de kleuren van ZA. Ondertussen hebben we 6 naaimachines die de hele dag niet stil staan, is het hele Skills Training Centre omgebouwd tot een druk naaiatelier. Onze bureaus zijn ingepikt, niks meer over van onze ‘office', dus dan maar noodgedwongen thuis werken. De sjaals lopen al heel goed en t plan is om er 2000 te maken!!

Komende week is onze laatste week, nog 5 dagen werken en dan moet ons report af zijn. Dat gaat lukken!!:) Ook moeten we nog presenteren, maar dat gaat op z'n Afrikaans, want we weten nog niet wanneer, waar en voor wie;) We zullen wel zien, flexibel zoals we zijn.
Maandag terug naar t ziekenhuis om de hechtingen uit mn elleboog te halen en voor een nieuwe gips. Nee helaas geen lichtere variant, want t blijft afrika he;) en oplosbare hechtingen, hebben ze ook nog niet van gehoord, want anders had t helemaal niet gehoeven:s

Vrijdag komen m'n ouders hier alweer aan en dat betekent 2 dingen: blij en verdriet. Blij dat ik ze na ruim een jaar weer kan zien, ze kan laten zien wat we hier hebben gedaan, en natuurlijk het teken dat ons werk er hier op zit en de welverdiende vakantie kan beginnen. Maar aan de andere kant ook verdriet, want ik ben van dit land, de mensen en van Beautiful Gate gaan houden, dus ik ga het hier missen! Iedereen vraagt wanneer we terugkomen, maar daar heb ik geen idee van. Maar dat ik wil terugkomen, dat is 1 ding wat zeker is.

Tot zover de update, waarschijnlijk de laatste vanuit Lesotho. Er komt er vast nog wel 1 vanuit ZA, dus houd je postvak in de gaten;) In ieder geval dank aan alle trouwe lezers en de reacties:) Sala Hantle!