Hitte, Taxi-avonturen, verkoeling, NLers en Afrikaans kerken… Weekend@Maseru:D
Terwijl jullie in Nederland midden in de koude winter zitten te kauwkleumen, is het hier hoogzomer rond de 30 graden. Al voelde het vandaag als minimaal 38 graden... Op en top zomer;)
Terwijl ik vorige keer nog schreef dat we nog niet aan ons onderzoek konden beginnen, is daar vrijdag (gelukkig) verandering in gekomen! Vrijdag hadden we namelijk ons eerste gesprek met onze begeleider hier. Een social worker(genaamd malesedi) met een groot hart voor de kids en BG. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk! Het gesprek heeft weer iets duidelijk gemaakt over wat we hier gaan doen. We kregen namelijk de opdracht om in dit weekend een questionaire op te stellen, die we maandag als we met Ray (director BG) meeten, aan hem voor kunnen leggen en eventueel aan kunnen passen. Wat we nu begrijpen is dat we de community in gaan en de mensen bezoeken die werkloos zijn. Werkloosheid is namelijk een groot probleem in Lesotho. Doordat de mensen en de gezinnen geen inkomen hebben kunnen ze moeilijk zichzelf en de kids onderhouden, waardoor er weer meer OVC's (other vulnerable children) komen die ondervoed, verwaarloosd worden en uiteindelijk bijvoorbeeld terecht komen bij BG of één van de andere weeshuizen hier.
Door het opzetten van een skill-training centre wil BG de mensen helpen om inkomsten te krijgen door het leren van vaardigheden, het maken van producten en dit weer te verkopen. Het gebouw van de skill-training en de shop zijn al klaar. Alleen het hele vooronderzoek en het opzetten van het centrum is nog niet gedaan. En daar mogen wij dus een bijdrage aan leveren. In ieder geval door de mensen te interviewen, waarschijnlijk met vertaling erbij, want ons Sesoetho is nog niet zo goed;) Verder zullen we de uitkomsten verwerken, zodat BG beter in kaart heeft wie er geen werk heeft en wie geïnteresseerd is in het werken op het Skill-training centre.
De verdere vrijdag zijn we meteen aan de slag gegaan met literatuurstudie doen over de werkeloosheid hier en het opstellen van de questionairre. Hier waren we wel enkele uren zoet mee:) Het voelde goed om eindelijk de eerste stap te zetten voor de opdracht waarvoor we hier gekomen zijn.
Aan het eind van de middag gingen we met het busje van BG mee naar t centrum voor boodschappen. We pasten er nog maar net is. Het busje heeft 12 stoelen, maar er zaten zeker 10 volwassenen en 20 peuters in... Hup ieder een kind op schoot, andere kinderen zittend op de grond, hobbel de bobbel naar Maseru.
De Nederlandse meiden (Lina en Sytske) waarmee we ons deel van het huis(genaamd ‘Nala' betekent prosperety) delen, zijn een weekendje weg gegaan naar Malealea. Dus we hadden het rijk alleen:) We hebben genoten van ons weekendje hier! Omdat we elke dag tussen 8 en 9 vanzelf wakker worden zijn de dagen hier lang. Dus we hebben rustig ontbeten voor t huisje in de zon, schoongemaakt, was gedaan etcetera. Daarna was het tijd voor wat verkoeling, dus hup bikini's aan, lunch mee(als echte Hollanders;)) en het terrein af over het zandweggetje vol kuilen en gaten, naar de mainroad voor de taxi. Nou ja.. taxi.. Zeg maar oud, gammel busje met 15 stoelen, waar je lekker op elkaar gepropt zit. Maar ja voor 4 Maloti (€0,40) brengen ze je wel van de ene kant van de stad naar de andere. Alleen met de taxi gaan was al een heel avontuur! Er is 1 bestuurder die rijd en stopt en de hele tijd toetert. De ander roept naar de mensen op de stoep en kijkt of er iemand mee wilt rijden en tevens de kassa. Het is echt een gevecht tussen de taxi's wie welke mensen mee mag nemen. Ze snijden elkaar af, halen snel in. Je houd soms je hart vast!
Eenmaal in Maseru centre liepen we naar het Maseru Sun hotel. Daar kon je een kaartje halen voor het zwembad. Heerlijk ff afkoelen!! Het was op zaterdag natuurlijk lekker druk. We waren ongeveer de enige blanken, en opvallend veel bruine jongens en enkele meiden. Een mooi bruin gezelschap;) Ik voelde me al wit genoeg daar, maar met Wieke's opmerking was dat gevoel wel weer compleet... Ze zei: ‘je geeft licht in de zon'... en bedankt...:P Dat zij nou lekker snel bruin wordt en ik niet...... Nou ja, ik heb nog 3 maanden;)
Toen we lekker onder een boompje lagen met een muziekje op, kon ik heerlijk mensen kijken;) Ineens kwamen er ook een groepje blanken aan en ik spotte ineens een grote Hema boodschappentas! Dat kon niet anders dan dat het Nederlanders waren! Ben je zo ver weg en dan kom je ze nog tegen! En hoe! We hoorden dat er op dit moment in totaal 9 Nederlandse meiden zijn in Maseru! En dat hebben we geweten ook! Gisteravond waren we 's avonds uitgenodigd bij een Nederlands echtpaar, met hun 4 geadopteerde kids. Zij wonen daar nu bijna 3 jaar. Naast hun woont er ook een Nederlands gezin met kids. Het ene stel werken bij YWAM(Youth with a mission) en het andere bij YFC(Youth For Christ). Eerst thee bij het ene gezin en daarna naar de buren, waar ook 4 NLse meiden waren. Verdeeld over de 2 huizen hebben we toen spelletjes gespeeld! Erg gezellig!
Vandaag is het zondag en we waren uitgenodigd om met Peter mee te gaan naar zijn kerk. Eerst vrouwlief ophalen thuis, want die was nog niet klaar toen Peter naar ons wilde rijden. Een hele lieve sesoetho-vrouw. Samen een mooi blank-bruin echtpaarJ De kerkdienst werd gehouden ergens buiten de stad in een soort circustent: rood met witte strepen. Ruimte voor paar honderd man. Natuurlijk waren we weer één van de weinige blanken en hadden we veel bekijks. De dienst begon al als een feest! Podium vol met jonge zagers, zangeressen en muzikanten. Veel zingen(kracht van de herhaling..?:P), dansen en klappen en natuurlijk nog een goede dosis amen-halleljah: een Afrikaanse kerk dus. De pastor was zoals de hele dienst erg energiek, luid en sprak Engels en Sesoetho door elkaar.
Het was enorm warm vandaag, maar vooral in die tent! Na denk ik 2 uur was de dnienst afgelopen en gingen we na te hebben uitgepuft en weer wat mensen te hebben ontmoet, door naar de volgende tent. Hier was namelijk een 2e dag van een bruiloft aan de gang waar Peter en zijn vrouw heen wilden. Iedereen was op z'n best gekleed. Alles was in het Sesoetho dus we konden er niks van verstaan. Er waren eerst een paar stukjes en toen een speech van een pastor over het huwelijk. Lindwe, Peter's vrouw, vertaalde steeds stukjes van het Sesoetho naar het Engels. Dus we hebben een hele reeks ‘wijze lessen' & de do's en de dont's gehoord over het huwelijk. Goede voorbereiding/voorlichting zullen we maar zeggen:p Die service begon 's ochtends vroeg en duurde dus al een paar uur. Na 1,5 uur daar te zijn geweest hadden we wel weer genoeg Sesoetho gehoord, water gedronken, vastgeplakt aan de stoelen en onze magen genoeg gerammeld. Gelukkig wilde Peter ons weer terug naar huis brengen!
De rest van de middag hebben we heerlijk gerelaxt en in 5 stukken wie is de mol van de donderdag gekeken, want de video moest steeds lang opladen. Ondertussen heb ik dus deze blog geschreven:)
Nou een heel verhaal:)! Morgen meeting met de director... ben benieuwdJ Ik houd jullie op de hoogte!
Lesotho, here I am!
Daar is tie dan, mijn eerste blog vanuit Lesotho!
Afgelopen dinsdag zijn we aangekomen in Maseru, de hoofdstad van Lesotho. Op het Moshoeshoe/airport werden we opgehaald door Peter van Beautiful Gate. Met de auto door Maseru naar BG was een mooie reis! Bergen en heuvels overal waar je kijkt in alle kleuren! Naast deze bright side, kan je niet om de armoede heen. Overal zie je hutjes in alle soorten en maten. Sommige zien eruit alsof ze met het kleinste briesje om zullen vallen. Andere zijn mooi en stevig, maar dat zijn dan de huizen van de wat rijkere.
Langs de weg kom je mensen tegen in dikke deken gewikkeld met wollen muts op, alsof ze het koud hebben. Terwijl wij het in onze t-shirts al te warm hebben met de warme zon en 30 graden!
Afgelopen dagen hebben we een rondleiding gehad op het terrein; kennis gemaakt met alle huismoeders, medewerkers en kids. Het is een drukte van jewelste in de kinderhuizen. De huismoeders die daar de hele dag zijn hebben het echt niet gemakkelijk. Wij krijgen ook heel wat mee van deze drukte, omdat ons huisje grenst aan het kinderhuis en er een groot doorkijk gat is in de keuken. Rustig ontbijten zit er niet in, want 's ochtends krijgen de oudere kids Engelse les met liedjes zingen en spelen. Aan het eind van de middag spelen ze lekker buiten. De afgelopen dagen hebben we lekker mee gedaan. De kinderen zijn niet schuw en voor je het weet heb je er 2 op schoot en 3 in je nek
Verder hebben we de omgeving verkend, naar downtown Maseru geweest, boodschappen gedaan en naar de rivier gelopen die Lesotho scheid van Zuid-Afrika. We hebben vanuit het huis uitzicht op Zuid-AfrikaJ De mensen zijn hier allemaal erg aardig en beleefd. We doen erg ons best om de taal onder de knie te krijgen, maar dat is nog een leuke uitdaging.. Ik ben nu zover dat ik gedag kan zeggen en vragen hoe het is en zeggen dat het goed gaat. Nou dat is alles wat je nodig hebt als je iemand in het voorbij gaan ontmoet
Het klinkt misschien alsof we alleen maar vakantie vieren, maar dat is niet helemaal zo
Tot zo ver een kleine impressie van mijn belevenissen hier! Tot de volgende blog!
Aftellen!!
Nog maar 1 week... dan ruil ik dit koude kikkerlandje in voor een warm berglandje in Zuidelijk Afrika! Wij gaan naar Lesotho!!
In Lesotho zal ik samen met Wieke een afstudeeronderzoek doen bij een organisatie die onderdak bieden en zorg draagt voor de verwaarloosde, HIV/Aids besmette en andere kwetsbare kinderen van 0-5
jaar en hun families.
Wij gaan de organisatie helpen bij het opzetten van een 'skill-training centre'. Dit is een soort centrum waar ze de mensen willen trainen in vaardigheden, zodat ze producten kunnen maken die ze
kunnen verkopen, zodat ze zelf beter in hun levensonderhoud kunnen voorzien. maar voor dit centrum opgezet kan worden moet er onderzocht worden hoe dit project het beste opgezet kan worden, wie
ervoor in aanmerking kopen, wat er aangeleerd zal worden, door wie en waar en hoe de producten verkocht kunnen worden. Daar zijn wij als het goed is voor:)
Door middel van deze reisblog kan je op de hoogte blijven van wat ik allemaal doe en mee maak aan de andere kant van de wereld
Tot die tijd nog 'even' inkopen doen, bedenken hoe ik alles in 1 tas moet krijgen, laatste schoolopdrachten maken, afscheid nemen van familie en vrienden en met m'n gedachten al onderweg zijn...